افشای عیوب (قرآن)افشای عیوب دیگران گناه بزرگی محسوب می شود. ۱ - بازگویی عیوبهشدار خداوند به افشاکنندگان عیوب مردم و هتک کنندگان حرمت آنان از آیه زیر استفاده می شود. لایحب الله الجهر بالسوء من القول الا من ظلم وکان الله سمیعا علیما.(خداوند دوست ندارد کسی با سخنان خود، بدیها (ی دیگران) را اظهار کند؛ مگر آن کس که مورد ستم واقع شده باشد. خداوند، شنوا و داناست.) (وصف خداوند به «سمیع» و «علیم» پس از اعلام عدم علاقه مندی خدا به جهر به سوء، می‌تواند برای تهدید به کیفر باشد.) ۲ - دلیل گناه افشای عیوبزیرا همانگونه که خداوند ستار العیوب است دوست ندارد که افراد بشر پرده درى کنند و عیوب مردم را فاش سازند و آبروى آنها را ببرند - بعلاوه مى دانیم هر انسانى معمولا نقاط ضعف پنهانى دارد که اگر بنا شود این عیوب اظهار گردد یک روح بدبینی عجیب بر سراسر جامعه سایه مى افکند، و همکارى آنها را با یکدیگر مشکل مى سازد، بنابراین بخاطر استحکام پیوندهاى اجتماعى و هم بخاطر رعایت جهات انسانى ، لازم است بدون در نظر گرفتن یک هدف صحیح پرده درى نشود. پس اینکه فرمود: (( خدا سخن زشت به جهر گفتن را دوست نمى دارد )) کنایه است از اینکه در شریعتى که تشریع فرموده ، این عمل را نکوهیده شمرده ، حال چه نکوهیده به حد حرمت و چه اینکه زشتى آن به حد حرمت نرسد و از حد کراهت و اعانه تجاوز نکند. ۳ - جواز افشای عیب فاسقاز این آیه استفاده می شود که کسی که فسق خود را آشکار کند، افشای عیب او جایز است و در حدیث آمده است که: قولوا في الفاسق ما فيه كي يحذره الناس. وعنه أيضا: أنه قال: (لا غيبة لفاسق). ۴ - پانویس۵ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۱۱۶، برگرفته از مقاله «افشای عیوب». رده‌های این صفحه : افشاگری | موضوعات قرآنی
|